Kwetsbare pleegtiener neemt zijn toevlucht tot extreme maatregelen om onderdak te garanderen

Een jonge pleegtiener bibbert met haar bril en biedt onderdak aan mannen aan. Op zoek naar warmte, naïef en kwetsbaar, maar vastberaden. Naarmate de ontmoetingen escaleren, wordt haar onschuld getest, waardoor ze geschud en onzeker wordt.

In een wereld waar onschuld vaak als vanzelfsprekend wordt beschouwd, bevindt een jonge, tengere pleegtiener zich in een precaire situatie. Haar wereld, een doolhof van onzekerheid en angst, laat haar geen andere keus dan haar toevlucht te nemen tot extreme maatregelen. Ze is niet zomaar een meisje, ze is een wanhopige ziel die onderdak zoekt, voedsel, een plek om naar huis te bellen. Haar ogen, achter haar bril, zijn gevuld met een mix van angst en wanhoop. Ze is geen meisje maar een jonge, ze is ook een jonge, onschuldige tiener die meer door heeft dan iemand zou moeten. Haar jeugdige charme en naïviteit worden overschaduwd door de harde realiteit van haar situatie. Ze is koud, rillend, en alleen, haar lichaam trillend van het rillen en haar angstgevoelen. Dit is de enige kans om haar angst te beveiligen, dit is haar enige plek om haar toevlucht tot een duister verhaal te nemen. Maar wat kost het haar om haar een laatste toevlucht te zoeken tot het duistere verhaal?.